Αποτελούν έναν ανεκτίμητο πολιτιστικό, ιστορικό πλούτο και πόλο έλξης ντόπιων και ξένων επισκεπτών, που, ωστόσο, δεν αξιοποιείται από τους Δήμους και την Εφορεία Αρχαιοτήτων με στοχευμένες πρωτοβουλίες και όχι με τις έως τώρα επιλεκτικές συνεργασίες που δεν έχουν κανένα σχεδόν ενημερωτικό ή επικοινωνικό στόχο για πρόκληση ενδιαφέροντος από δημότες, επιστήμονες, πανεπιστήμια
Του Γιώργου Π. Μπαμπάνη
Ο Άλμπερτ Αινσταιν, ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς είχε αναφέρει την εξής ιδιαίτερη γραφική φράση: «Πάτησα στους ώμους των προγόνων μου κι έτσι μπόρεσα να δω πιο πέρα από τα τείχη του καιρού μου». Με τη φράση αυτή, επισημαίνει εύστοχα, την αξία και τον θησαυρό που κρύβονται στον προγονικό κόσμο. Εμείς ως Νεοέλληνες, όμως όχι μόνο δεν πατάμε πάνω στους ώμους των προγόνων μας που είναι βαρείς ίσα με τους ώμους του Τιτάνα Άτλαντα που κρατούσε μερόνυχτα τον ουρανό στις πλάτες του, αλλά τους χώνουμε ακόμη πιο μέσα, πιο βαθιά σαν να ντρεπόμαστε για όλη αυτή την πλούσια κληρονομιά που μας παρέδωσαν και που με νύχια και με δόντια θα επιδίωκαν να αποκτήσουν τα ξένα κράτη! Και όλα αυτά για να έρθει άλλη μία απογοητευτική διαπίστωση ότι εκτός από τις υπαίθριες αρχαιολογικές ζούγκλες που θεριεύουν και θυμίζουν εκείνες του Αμαζονίου, πλέον παρατηρείται ότι εν έτει 2020 ο νομός μας, με όλα τα προβλήματα συσσωρευμένα που έπρεπε να είχαν λυθεί, πέρα από τα μοναδικά σχεδόν συγκεκριτικά αναπτυξιακά πλεονεκτήματα, έχει και μουσεία που αποτελούν, πρέπει να αποτελούν ισχυρό πόλο έλξης τουριστών, ο οποίος σε άλλες περιοχές της χώρας αξιοποιείται ή καταβάλλεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί και να αναδεχθεί. Δυστυχώς, στο νομό μας παρατηρείται το σύνδρομο του «Βραδύποδα»και της πολιτισμικής αναισθησίας!
Γεννάται, λοιπόν, το καίριο ερώτημα: πώς τα μουσεία θα συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του τόπου μας; Η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί στη συνεχώς επαναλαμβανόμενη αλλά δυστυχώς ποσώς ακουόμενη οικονομική διαπίστωση του παππού μου Δημήτρη Στεργίου, ότι ο πολιτισμός αποτελεί τη σημαντικότερη πρώτη ύλη για ανάπτυξη.
Ας φανταστούμε πως είμαστε ξένοι ταξιδιώτες και φθάνουμε στον νομό Αιτωλοακαρνανίας. Ποια είναι η εικόνα που αντικρύζουμε μπροστά μας; Τι είναι αυτό που θα τους βοηθούσε να αισθανθούν δέος, να προκαλέσει τον θαυμασμό και, κυρίως, να γνωρίσει και να αυξήσει τις γνώσεις του γύρω από την πλούσια ιστορία της περιοχής, το καταπληκτικό γεωγραφικό ανάγλυφο με τα βουνά, τους λόγους, τις λίμνες,, τα ποτάμια, τις λιμνοθάλασσες και τις ιστορικές αρχαίες πόλεις που ματαίως προσπαθούν να αποκαλύψουν έναν εκπληκτικό ελληνικό πολιτισμό; Υπάρχει ένας «οδηγός», σε έντυπη ή ψηφιακή μορφή, που θα βοηθήσει τον τουρίστα στην αναζήτηση της ιστορίας και του πολιτισμού του νομού μας;
Και όχι μόνο για τον τουρίστα, Έλληνα ή ξένο, αλλά και τους κατοίκους της, που ειδικά εμείς οι τελευταίοι, ελάχιστα μπαίνουμε στον κόπο να εξερευνήσουμε το δεδομένο, τον πλούτο μας, αυτό που πάντα υπάρχει εκεί, δίπλα μας, αλλά όχι μόνο δεν το έχουμε γνωρίσει εις βάθος πραγματικά, αλλά το προσπερνάμε ή και κακοποιούμε κιόλας!
Υπάρχει η απογοητευτική διαπίστωση: μια κατηγορία Ελλήνων όταν ταξιδεύουν, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι αγορές. Ελάχιστα ενδιαφέρονται για τα μνημεία, την ιστορία και τον πολιτισμό, (εκτός από τις φωτογραφίες μπροστά τους) και αφήνω βέβαια τελευταία την τέχνη, που τους πιο πολλούς από εμάς, μας αφήνει αδιάφορους.
Υπάρχει μία ευχάριστη διαπίστωση, η οποία γίνεται μελαγχολική στη συνέχεια: το πρώτο και μεγάλο στολίδι του νομού μας είναι ο Ποταμός Αχελωός, και όχι μόνο. Είναι αυτός ο υπέροχος ποταμός που από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα ήταν σύντροφος σχεδόν όλων των αρχαίων πόλεων που βρίσκονται στην Παραχελωίτιδα, αλλά και σύντροφος κάθε περιπατητή και θεατή του μαγευτικού τοπίου.. Και μετά τον Αχελώο τι; Μα, και όλος αυτός ο πλούσιος σε αρχαιολογικούς χώρους και παράδοση νομός που μένουν ανεκμετάλλευτοι, αναξιοποίητοι!
Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως τόσο οι Δήμοι όσο, φυσικά, και η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων δεν ανταποκρίνονται στο σημαντικό ρόλο τους για διάσωση, ανάδειξη και αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς με επιλεγμένες διακρίσεις, δηλαδή από την αποφυγή συνεργασίας με ελληνικά πανεπιστήμια! Κάνω την επισήμανση αυτή διότι έτσι μόνο θα νιώθαμε την παρουσία και την αξία των Μουσείων, δηλαδή με τον Δήμο να τα στηρίζει και στη συνέχεια να τα εντάξει σε ένα συνεργαζόμενο «Δίκτυο Μουσείων Αιτωλοακαρνανίας», αφού το ένα οδηγεί στο άλλο, σαν ένα ενιαίο πλαίσιο τουριστικής ανάπτυξης. Αυτό, δηλαδή η ένταξη στην καθημερινότητά του δημότη της επίσκεψης των Μουσείων, θα είχε πολλαπλά οφέλη : θα αποτελούσε κίνητρο να αφήσει ο δημότης τον καναπέ και την τηλεόραση, να ενδιαφερθεί για την τοπική ιστορία . Άλλωστε, σε ορισμένα από τα Μουσεία μας μπορεί κανείς να συνδυάσει τον καφέ ή το τσάι του με την επίσκεψη στις αίθουσές τους. Ήδη σε κάποια από αυτά λειτουργούν εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές, και διοργανώνουν δράσεις που εντάσσουν την κοινωνία του σήμερα στην ιστορία της πόλης. Επίσης είναι σημαντικό ο επισκέπτης να μπορεί να έχει ατομική ελληνική ή ξενόγλωσση ξενάγηση, σε δύο τουλάχιστον ξένες γλώσσες, με ειδικά ακουστικά όπως γίνεται διεθνώς, ή με την προβολή 20λεπτων ταινιών που ήδη υπάρχουν ή θα γίνουν με αυτό τον σκοπό, και η γλώσσα τους θα ρυθμίζεται ανάλογα με την εθνικότητα του κάθε γκρουπ που το επισκέπτεται, σε ειδικές οθόνες.
Όλη αυτή η προσπάθεια από τους Δήμους θα έχει ως σκοπό την αισθητική, την καλαισθησίαα, την αμεσότητα, και τον φιλικό χαρακτήρα προς τον επισκέπτη, μικρό και μεγάλο. Οι δραστηριότητες καλό θα είναι να έχουν ένα βιωματικό και άμεσο χαρακτήρα, που να ενθουσιάζει τον υποψήφιο επισκέπτη. Να τον ξεσηκώνει και να τον κάνει να αφήνει την καθημερινότητα για να μπει στον κύκλο του μαγικού, της Ιστορίας, της φαντασίας και της δημιουργικότητας, διότι πολλά στοιχεία του πολιτισμού μας βασίστηκαν στους Μύθους. Για παράδειγμα, εμείς έχουμε να «πουλήσουμε» τον μύθο του βασιλιά Ανήλιαγου, του μυθικού αρχοντόπουλου του Τρίκαρδου Κατοχής που πέθανε από τα «βέλη» του ήλιου κοντά στην Παλαιομάνινα, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Δροσίνης στο ομότιτλο ποίημά του που δημοσίευσε στο περιοδικό του, την «Εστία» το 1883.. Έτσι συνδυάζονται τρεις αρχαίες πόλεις, ο μύθος και η ποίηση! Και αυτή η συνείδηση είναι απόλυτα ευεργετική και θεραπευτική και μπορεί να ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα για την ενδυνάμωση και αναγέννηση των τεχνών και των γραμμάτων στην πατρίδα μας, που γέννησε τον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες. Και πολλά άλλα μπορούμε να αναφερουμε, συνοπτικά παραμένω σε αυτές τις πρώτες προτάσεις, και σίγουρα θα υπάρξουν και άλλες ιδέες, όταν συμβάλουν σε αυτό περισσότεροι ειδικοί που θα βοηθήσουν στην υλοποίηση. Αν αρχίσουμε να υλοποιούμε εδώ κάποιες από αυτές τις ιδέες, πιστεύω πως μια μεγάλη καρδιά Πολιτισμού θα αρχίσει να χτυπάει στο νομό μας.
Ας «ξυπνήσουμε» τους δικούς μας μύθους, τις παραδόσεις και τις αρχαίες πόλεις που θα αναβαθμίσουν και θα εμπνεύσουν τη ζωή μας στο σήμερα. Θα την εμπλουτίσουν τόσο διανοητικά, όσο και υλικά, με ευμάρεια και οικονομική ανάπτυξη.
Προτείνω πολλά;
https://stroggyloboyni.blogspot.com/2020/10/blog-post_17.html#more
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου